ΜΙΑ ΚΑΚΗ ΑΡΧΗ

Δεν προσπαθώ να γράψω καλά.
Χρειαζόμαι να γράψω αυτή τη στιγμή,αλλιώς νιώθω ότι θα πεθάνω.
Υπερβάλλω,πάντα υπερέβαλλα.
Τρέμουν τα χέρια μου,εχω νεύρα ή ειμαι απλά πολύ στενοχωρημένος.Τι καινούργιο συναίσθημα!

Μου τη σπάει να κλαίγομαι,αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο.
Δεν είμαι ο τύπος που παρακάλαει,που περιμένει πάνω από ένα τηλέφωνο,που ενοχλείται στο παραμικρό.
Έγινα.Έτσι λέμε όλοι.Εσύ με εκάνες.Έτσι λέμε οι χειρότεροι.
Πού είσαι τώρα λοιπόν να χορέψεις πάνω από τα κομμάτια μου;

Με έμαθες ότι ένα blog μπορεί να μας κάνει να επικοινωνήσουμε.
Βλέπεις πόσο προσπαθώ για σένα,γαμώτο;Αυτό κάνω τώρα.Αυτό έκανα και χτες και δυστυχώς αυτό θα κάνω και αύριο.

Με ενοχλεί ακόμα περισσότερο που αυτή τη στιγμή γράφω κοινοτοπίες για σένα.
Που ακούγομαι σαν ρομαντικός-χαζός-φαντασμένος-αποτυχημένος-wannabe ποιητής.
Εσύ είσαι ήδη εκεί.Εγώ σε έχασα κάπου σε κάποια στροφή,ανάμεσα σε καφέδες,χαβαλέ(τι άχαρη λέξη για να περιγράψει αυτό που θέλω να πω),καυγάδες,καταχρήσεις και μερικά ξεχασμένα όνειρα.

Οχι,σίγουρα δεν προσπαθώ να γράψω καλά.Αν το προσπαθούσα,δε θα πήγαινα σε λίγο να πατήσω δημοσίευση ανάρτησης για πρώτη φορά,δε θα άνοιγα αυτόν το λογαριασμό τον κάπως κρυφό γιατί εχω και τα συμπλέγματά μου,δε θα έμπαινα καν στον κόπο να ανοίξω τον blogger(ή όπως αλλιώς,δεν ξέρω ακόμα την ονομασία,τώρα μαθαίνω πώς να τα λέω και τον οδηγό του RAM δεν τον λες και πολύ κατατοπιστικό τελικά).

Τρέμω στην ιδέα να το δημοσιεύσω όλο αυτό,ξεφτίλα,αλλά θα το κάνω γιατί σήμερα με ταλαιπωρώ όσο πιο πολυ μπορώ.Κι ας βάλει ο Θεός το χέρι του(ώπα,λάθος,Θεος δεν υπάρχει,αλλα μ'αρέσει η έκφραση και τρελαίνομαι να βάζω "χέρι" και "Θεός" στην ίδια πρόταση).

Πού είσαι;Στραβολαίμιασα οδηγώντας,αλλά ήσουν για πρώτη φορά πολύ φειδωλός στα μηνύματα.Πέρναγες καλά,σιχαίνομαι(εντάξει,το λατρεύω)να γίνομαι κακός,αλλά πρώτη φορά μου είπες να κάνουμε διάλειμμα στα μηνύματα.

Είδες;Δεν προσπάθησα να γράψω καλά.

Σε αγαπάω

Σε μισώ

Σίγουρα δεν προσπάθησα.Ευτυχώς που δεν πέθανα.