I don't do favours

Ένα άχαρο γραφείο.Αναρωτιέσαι.
Σκοτώνεις χρόνο.
Σήμερα είσαι τυχερός.Σιχαίνεσαι που σε απασχολούν τόσο πεζά θέματα.Εσύ είσαι ανώτερος.
Δεν κάνω τίποτα από υποχρέωση,μ'ακούς?

Κάνω υποχωρήσεις,αλλά ποτέ με σένα.Γι'αυτό σου φέρομαι άσχημα.
Μερικές φορές σε αγνοώ.Αλλά μου είναι δύσκολο.

Απορείς που γράφεις από εδώ.Το Κολωνάκι δεν ενδείκνυται.

Οι δύσκολες στιγμές του κάστινγκ.Βαριέσαι.
Δύσκολη η ώρα που συνειδητοποιείς ότι δε θα ήθελες να είσαι εδώ.
Ας μην ήσουν σε παράδεισο,αλλά ας ήσουν αλλού.

Επιμένεις.Αποκτάω ενέργεια.
Μία κυρία από Κέντρο Ψυχικής Υγείας μου χτυπάει την πόρτα.Σημάδι?

Το βασίλειο της κοινωνικότητας έρχεται το απόγευμα.
Μοναχικό.Κουραστικό.Με απίστευτη ακτινοβολία να σου διαπερνάει το κεφάλι.

Έχω μεγάλη περιέργεια.Γιατί η κοπέλα εκείνη το πρωί χαμογελούσε στο μετρό?
Στον εαυτό της.Φαινόμαστε αστείοι στην ευτυχία μας και γελοίοι στη δυστυχία.Πότε
φαινόμαστε καλά?

Πέρασε ένα ζευγάρι αργά χτες κάτω από το μπαλκόνι.Δεν καταλάβα,γελούσαν ή έκλαιγαν?
Πρώτη φορά το παθαίνω.Τι ιστορία να κρύβεται?Ένας θάνατος φίλου,ένας χωρισμός ή ένα
τραγελαφικό αστείο?Με συγκλόνισαν.Δεν ήξερα ότι μπορεί να μοιάσει τόσο ο λυγμός με το γέλιο.

Η΄ μάλλον το ήξερα.Αυτό δε χρησιμοποιείς πάντα?
Την υπέροχη ομοιότητά τους για να δείχνεις αστείος και όχι γέλοιος.
Μόνο που μάλλον δείχνεις θλιβερός.

Δυο γειτόνισσες τσακώθηκαν για το κλιματιστικό.Η μια τραυματίστηκε στο κεφάλι.
Κάπως σαν τις συνέπεια ενός έρωτα.

"Δε φτάνει που έκανα έρωτα στο μπάζο" ακούω από μέσα.Εδώ την ξέρω την ιστορία.
όλοι την ξέρουμε.Είνα περίεργο να γίνεσαι ξένος.Και κακό.
Σίγουρα ξέρεις καλά από κακία.Η δεύτερη άμυνα μετά το γέλιο.Κι ο σαρκασμός.
Κι ένα τασάκι.Που γεμίζει ή εκτοξεύεται.

4 τοίχοι,2 πόρτες κι ένα σχόλιο."Όταν μπαίνουμε μέσα λέμε και μια καλημέρα."
Ήθελα,αλλα δε σε ξέρω.Είμαστε ξένοι και θα παραμείνουμε.όχι γιατί έτσι το θέλω ή το θέλεις.Απλά γιατί έτσι είμαστε.Δεν μπορούμε.Καλημέρα όμως,αλλά δεν την εύχομαι.
Μία καλή ευχή είναι συνήθως επικίνδυνη.Και για σένα και για μένα.Και ψυχοφθόρα.

Ελπίζω κάποιος να αναρωτιέται γιατί σήμερα σιγοτραγούδησα στο γραφείο και γιατί επιτάχυνα στο δρόμο.Τον ευχαριστώ.