SPLENDID

(ή οδηγός για ένα βράδυ σε massive club της παραλιακής)

Ξεκινάμε κούτσα-κούτσα από την περιοχή που μένουμε.Οπλιζόμαστε με θάρρος και επιμονή για αυτό που πάμε να κάνουμε,γιατί λόγω καιρού και εποχής δεν είμαστε οι μόνοι που είχαμε αυτήν τη φαεινή ιδέα.Βλαστημάμε που ξεκινήσαμε τόσο αργά γιατί θα βρούμε κίνηση.Βρίσκουμε κίνηση τελικά(οχι,δεν είμαστε μέντιουμ,αλλά μας λες καλούς κοινωνικούς ανακριτές).

Βρίσκουμε ότι πιο κεφάτο έχουμε στο ράδιο(κατα προτίμηση Madonna,άντε στο τσακίρ κέφι και τίποτα eightiλες,μπας και κρατηθούμε ζωντανοί στη διάρκεια της διαδρομής).Δεν εκνευριζόμαστε με τους άλλους οδηγούς κι αυτοί στην ίδια κατάσταση βρίσκονται(ΕΞΑΙΡΕΣΗ: Αν θέλουμε,μπορούμε να εκνευριστούμε και να γαμοσταυρίσουμε τους οδηγούς που μπαίνουν σφήνες και την έχουν δει κάποιοι,νομίζοντας ότι εφόσον έχουν αγοράσει το Χ μοντέλο,ο δρόμος είναι πιστα WRC και φυσικά τους ανήκει.Άμα λάχει,μουτζώνουμε κιόλας,για να περάσει ευχάριστα η ώρα.)

Μπαίνουμε σιγά-σιγά στα λημέρια των νυχτερινών κλαμπ όταν δούμε άπειρα αυτοκίνητα και πολλά ταξί κολλημένα στη δεξιά λωρίδα.Διατηρούμε την ψυχραιμία μας και φυσικά δεν μπαίνουμε σε αυτή τη λωρίδα,γιατί θέλουμε να παρκάρουμε πιο κάτω.

Αν είμαστε τυχεροί,βρίσκουμε να παρκάρουμε.Αν όχι,ο οδηγός διατηρεί το διακίωμα να μη δώσει συμβουλές για τη συγκεκριμένη περίσταση.Μπορείτε να αυτοσχεδιάσετε.

Παίρνουμε τα πόδια μας και φτάνουμε στην είσοδο του συγκεκριμένου club.Εκει,βλέπουμε τον κόσμο,μας πιάνει ένα μικρό άγχος,αλλά παραμένουμε κύριοι και ξέρουμε ότι εμείς θα μπούμε.(Οφείλω να ομολογήσω τη χαρά,που δε θα έπρεπε να έχω,επειδή με επέλεξε ένας πορτιέρης με μεταπτυχιακό στο Face control από τα ΤΕΙ Γαύδου.Τι να γίνει όμως,πιστεύω πως όλοι θα χαιρόμασταν.)

Μπαίνουμε στην ουρά Νο 2 (να θυμηθούμε να μην ξαναερθούμε ποτέ έτσι και ξαφνικά θυμόμαστε γιατί τα έχουμε κόψει εδώ και τόσο καιρό όλα αυτά...Λες να μεγάλωσα πάαααρα πολύ;;)για το ταμείο.Άμεσα σε βρίσκει μία κακομοίρα που κάνει promotion σε τσιγάρα και πρέπει να σε κυνηγήσει.Ας θεωρήσουμε αυτή την ουρά Νο 3.

Ξεμπερδεύουμε και από αυτή την ουρά και φτάνουμε στο σημαντικότερο σημείο της βραδιάς.Να βρούμε πού θα κάτσουμε.Είναι δύσκολο,ναι,αλλά μορφωμένοι άνθρωποι είμαστε και όλο και στην πλάτη κάποιου θα βρούμε να κάτσουμε.Προσπερνάμε διακριτικά τον ηθοποιό και την τραγουδιάρα που κάθονται στο restaurant δεξιά μας και συνεχίζουμε ακάθεκτοι τον αγώνα.

Σπρώχνουμε οποιαδήποτε ξανθιά βρεθεί μπροστά μας...Δηλαδή όλες(τί πράγμα κι αυτό,αναρωτιέσαι αν τις έφτιαξαν με καρμπόν).(Σ.Σ.Η ξανθιά δεν είναι απαραίτητο να είναι φυσική και πολύ περισσότερο δε χρειάζεται να είναι ξανθιά,είδαμε και άπειρες μελαχροινές που ήταν "ξανθιές",το ξανθιά είναι μεταφορικός όρος).Και μπαστακωνόμαστε μέσα στη μέση,ακριβώς στο σημείο που όλοι ξαφνικά θα θυμηθούν ότι θέλουν να περάσουν για να πάνε τουαλέτα,για να κάνουν μια γνωριμία,να κάνουν ένα περίπατο βρε αδερφέ.Ας θεωρήσουμε όλο αυτό ουρά Νο4.

Η αλήθεια είναι ότι μας αρέσει τελικά η μουσική,αλλά το θέλεις το τραπεζάκι σου και τις καρέκλες σου στην ηλικία που έφτασες,οπότε ξέρουμε ότι δε θα κάνουμε ποτέ ξανά την παραχώρηση.Άσε που για να παμε τουαλέτα να ξαλλεγράρουμε λίγο,πρέπει να βρεθούμε στην ουρά Νο54(από το Studio συνειρμικώς επονομαζόμενη).

Αγνοούμε κάθε σκατόφατσα τριγύρω που μπορεί να μας χαλάσει τη διάθεση και μόνο που υπάρχει...αλλα,έλα που υπάρχουνε πολλές.Σπρώχνουμε λοιπόν,κατά βούληση,όπου και όποτε το θεωρούμε αναγκαίο,ιδίως όταν χορεύουμε το 4minutes και το Μέσα Σου.

Μ'αυτά και με εκείνα αποφασίζουμε να φύγουμε,αφού έχουμε δει και τον ιδιαιτέρως θεαματικό χορευτή επι σκηνής.Φυσικά το μαλλί του είναι πιο θεαματικό από αυτόν που κάνει αερόμπικ,γιατί σχεδόν λάμπει στο σκοτάδι.Αλλά μετά από τόσο γυμναστήριο,πού καιρός για καλλιέργεια του γούστου.Πρέπει να τον κατάλαβουμε και να συμπαρασταθούμε.

Ουρά Νο5.Η πιο βασανιστική.Αυτή που περιμένεις να βγεις προσπαθώντας να χωθείς μέσα από όλο τον κόσμο.Βγαίνουμε τελικά.Μάλλον τελικά δεν ήταν τόσο άσχημα.Αλλά δεν ήπιαμε πολύ,δεν χορέψαμε πολύ,δε γελάσαμε πολύ,δε γίναμε έτσι όπως ήμασταν όταν τα κάναμε αυτά.Μάλλον δε θέλουμε πια όλα αυτά.

Παρατηρούμε τους πορτιέρηδες βγαίνοντας.Δεν είναι κακοί κι αυτοί οι κακομοίρηδες.Μόνο λίγο μίζεροι.Παίρνουμε ξανά τα πόδια μας,καληνυχτιζόμαστε και πάμε προς τα αυτοκίνητα.Ξεκινάμε.Ας το θεωρήσουμε ουρά Νο6...