Κυνηγημένος από αγάπη και προστασία,φίλους και έρωτες,θέλω να λασπώσω,για λίγες φορές ακόμα,να μη μεγάλωσω,να μη φοβάμαι την απώλεια,να μη σκέφτομαι λογικά.Αφήνω το συναίσθημα και με παρασύρει,το βρίσκω σαχλό και βάζω μπροστά μια φτιαχτή ανωριμότητα να με βοηθήσει να μείνω αθώος.Οχι,οχι,αθώος,απλά ένα παιδί που ανακαλύπτει.
5 σχόλια:
i manoula kserei....,samantha!
Δυστυχώς ή ευτυχώς πάντα ξέρουν...
κι αν δεν ξερει, διαισθανεται , και πρεπει να καταλαβαινει . καλημερα
Μάλλον ευτυχώς...
Δεν ξέρω αν με ενδιαφέρει πια πολυ,μεγάλωσα...
Και,όντως,ΠΡΕΠΕΙ να καταλαβαίνει
οι μάνες πάντα ξέρουν. από τά πρώτα "βήματα" ίσως
Δημοσίευση σχολίου