Επιστολαί προς Τσιτσίνο

Αγαπητέ Τσιτσίνο,


απο χτες ξεκίνησα μία πλήρη ανασκόπηση στο δωμάτιο και βρήκα άπειρα αναμνηστικά σκουπίδια που είχα κρατήσει!!Δεν μπορώ να τα πετάξω πλέον,πολλά δεν πίστευα ότι τα είχα.
Εννοείται πως ψάχνω συνεχώς ευκαιρίες για απολογισμούς,και αυτή ήταν η καλύτερη που θα μπορούσε να μου δοθεί...
Βρέθηκα εν μέσω χαρτιών του Γυμνασίου και εισιτηρίων από σινεμά (που όντως μου θύμησαν πολλά), καρτών και memorabilia που δε χρειάζεται φυσικά να έχω,αλλά θα εξακολούθησω να κρατάω στο υπόγειο.Το να τα έχω κάπου χωμένα με κάνει να νιώθω πιο ασφαλής.Λες και το παρελθόν μου εξαρτάται απ'το αν υπάρχουν όλα αυτά.
Έκλεισα και κατέβασα και πολλές φωτογραφίες.Αυτές δε χρειάζεται να τις ξαναβλέπω,περιορίζουν τις αναμνήσεις μου μερικές φορές.

Σήμερα ξεκινάει η δυσκολότερη μέρα.Σήμερα είναι που θα ανοίξω το επίσημο συρτάρι με τις φωτογραφίες.Πρέπει να έχω φωτογραφίες μέχρι κι από το νηπιαγωγείο.Φοβάμαι την ψευδή αυτή μελαγχολία που με πιάνει.Εγώ πάντα μπροστά κοίταζα,δε γύριζα και συχνά προς τα πίσω.Ποιό το νόημα;Τα περισσότερα απλά με πληγώνουν ακόμα.Αλλά τα εχω ξεπεράσει.

Μικρέ μου,θα ανησυχείς σίγουρα για τον Τζάκο.Ναι,δε μιλήσαμε ακόμα σήμερα,αλλά έλαβα ένα εικονομήνυμα στις 7.30 το πρωί και σίγουρα είναι καλά.

Που λες,δεν έχω και πολλά να κάνω,γι'αυτό και ξεκίνησα την εκκαθάριση.Θέλω εδώ και δύο χρόνια να την κάνω.Με το που γύρισα από Παρίσι όμως,πήρα πτυχίο,δούλευα στο Κάστινγκ και πήγα στρατό.Δεν άφησα και πολύ ελυθέρο χρόνο στον εαυτό μου.Και τώρα που τον έχω,θα μου πεις,τι κατάλαβα;

Άσε που,αν ξεκινήσω την γαμο-άσκηση(αν και δεν το βλέπω πολύ άμεσα πια) δε νομίζω ότι θα κάνω τίποτα από όλα αυτά τα δευτερεύοντα που ήθελα να κάνω.Όπως π.χ. να ακολουθήσω τα όνειρά μου.

Τσιτσίνο μου,σε αφήνω τώρα,σου έγραψα απλά για να πάρω λίγο κουράγιο και να ξεκινήσω τον Γολγοθά με τις φωτογραφίες.

Σε φιλώ,πάω να μελαγχολήσω.