ΦΕΥΓΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ

Περίμενα και ήθελα να κάνω κάτι πιο θεαματικό με την αποχώρηση....Αλλά αποφάσισα να το κάνω στην επιστροφή μου....
Είχα σχεδιάσει μουσική,φωτογραφίες...Πανικός σου λέει,αλλά αυτή τη στιγμή πρέπει να ετοιμάσω τα πράγματα και όλα και δεν το έχω καθόλου.
Προσπάθησα πάντως.Αλλά είναι και που είμαι λίγο άχρηστος με το blog ακόμη.
Που θα μου πάει,θα μάθω!!

Όχι τίποτα άλλο,θέλω να το ανανεώσω πλήρως μόλις γυρίσω....Μπορεί και να χρειαστώ βοήθεια (ψυχιάτρου).

Καλά,μη φανταστείτε,μέχρι την Ισπανία πάω.The rain in Spain stays mainly in the plain.
Θα σας δω από βδομάδα.Λες να βρω και κάνα ίντερνετ εκεί ή θα περνάω όλη μέρα κυνηγώντας Ισπανούς;

Αστειεύομαι, σε φίλους πάω.Και τέρμα,γιατί γράφω σαν να είμαι μεθυσμένος...

Buenas Tardes :))))

Επιτέλους,ετοιμάζω ταξίδι μοναχά για πάρτη μου

ένα βράδυ

Αξιοπρέπεια.
Όπως καμία αξιοπρέπεια.
Εγωισμός.
Όπως η κατάργηση του εγώ.
Αγάπη.
Όπως όταν μισείς κάποιον.
Συνενοχή.
Όπως όταν δεν έχεις τίποτα κοινό.
Ναρκωτικά.
Όπως όταν είσαι πιο νηφάλιος από ποτέ.
Διάλογος.
Όπως όταν μιλάς και συμφωνώ.
Παρέα.
Όπως όταν είσαι πιο μόνος από ποτέ.
Συγγνώμη.
Όπως όταν έκανα κάτι γιατί αφέθηκα.
Αϋπνία.
Όπως όταν ιδρώνεις τα σεντόνια,στριφογυρνάς,εκνευρίζεσαι και τραβάς τρεις μαλακίες.

Μύγες

Τρέμουν τα πόδια μου.Διάβαζω.Γιατί θέλω να διαβάζω.Χτυπάω τον εαυτό μου.Το θέλω.Τρέμουν τα χέρια μου.Δεν υπάρχει απόλυτο λάθος και σωστό.Για όλους όχι.Υπάρχουν μόνο τρεις μύγες που γυρνάνε εδώ γύρω.Ο κώλος σου να ματώνει.Να τρέμουν τα πόδια σου.Ανοίγεις το στόμα διάπλατα.Ματώνεις κι άλλο.Πονάς.Σιχαίνομαι εμένα.Μετά πολύ μετά.Σκατά.Δε με λέρωσες.Οι μύγες γυρνάνε.Η μία είναι πολύ μεγάλη.Σηκώνω τα φρύδια μου.Υποφέρω.

Big Bang

Δε θυμάμαι πολλά πράγματα.Δεν κατάλαβα και πολλά.
Ένα μεγάλο θόρυβο και αυτό.
Και μια μηχανή στο παρμπρίζ.Που έσπασε σε θρύψαλλα.
Και όταν το έβλεπα στις ταινίες δεν το πολυπίστευα.
Τα παιδιά τινάσσονται μακριά.Ευτυχώς το αγόρι φόραγε κράνος.

Κενό στο μυαλό μου και μουδιασμένα τα πόδια μου.Δεν ανοίγει η πόρτα μου.
Σκέψη πρώτη:θέε μου,τους σκότωσα.Η κοπέλα ξαπλωμένη εκεί που πετάχτηκε,δε μιλάει.
Σκέψη δεύτερη:τουλάχιστον δεν έφταιγα εγώ.

Πόσο κινηματογραφικά μου έμειναν όλα.Ακόμα και οι ήχοι πιστεύω πως δεν είναι οι ήχοι που άκουσα,αλλά αυτοί που έχω συνδυάσει από ταινίες.
Και το τρακάρισμα σε αργή κίνηση το θυμάμαι.

Το ασθενοφόρο άργησε πολύ,είχαν απεργία.Το αγόρι είχε σοκαριστεί και δεν ήξερε τί να κάνει.Έμαθα μετά ότι είχε σπάσει απλά το πόδι του,αλλά δεν το κατάλαβε καν από το άγχος για την κοπέλα.

Περαστικοί που σταμάτησαν και περιέργα βλέμματα.Οι γείτονες όλοι έξω,
Νερό στην κοπέλα,που ανακαλύψαμε ότι ζει.Θεωρούσα ότι δεν μπορώ να κάνω τίποτα.
Αλλά λίγο νερό χρειάζομαι κι εγώ.

Αφού έφυγε το ασθενοφόρο,ήρθε κι η αστυνομία πιο μετά ακόμα ήρθε κι η ασφάλεια.
"Δεν υπήρξε διαπληκτισμός".Ποιός διαπληκτισμός φίλε μου;Εδώ κοντέψαμε να πεθάνουμε.

Το αγόρι με πήρε τηλέφωνο την επόμενη μέρα.Να μην ανησυχώ για τίποτα.Είναι
καλό παιδί.Παντρεύονταν το Σεπτέμβριο.Και η κοπέλα είναι καλά.Δε θυμάται τίποτα από το ατύχημα και μετά.Ισχυρό σοκ.Ωραία,κι εγώ εκείνη τη στιγμή μπόρεσα να παραλύσω πλέον.

Και το αμάξι για άλλη μια φορά στο συνεργείο.Και οι ασφαλιστικές για άλλη μια φορά να δίνουν και να παίρνουν.Και τα τηλέφωνα.Και κάποιοι καλοί άνθρωποι που με συγκλόνισαν,πολύ βοηθητικοί.

Να δεις που με το αγόρι θα γίνουμε φίλοι τελικά.Αν μάθει να μην παραβιάζει τα stop όμως.

διαγραφή

Δε χρειαζόταν αυτό.Ούτε σε εμένα,ούτε σε εσάς...

Λυπάμαι βέβαια που τις διέγραψα τις φωτογραφίες,αλλά

δεν είχαν κανένα νόημα,απλά με έκαναν να φαίνομαι λίγο πιο χαζός

και κολλημένος.Οι επόμενες θα είναι φρέσκιες-φρέσκιες και αισιόδοξες.

Όχι,παίζουμε!

ΚΑΛΗΜΕΡΑ

ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ

ΕΝΤΕΚΑ

ΜΗΝΕΣ

:(

(Έλεος πια κι εγώ.Συνέχεια για μια σχέση γράφω.Εγώ πάντως θα με βαριόμουνα.)

Παρασκευή,ώρα 0.00

Ώρα 0.00 το βράδυ,φοράω την πυτζάμα που μου είχες δώσει και έρχομαι προς την κουζίνα.
Μαγειρεύεις.
Ακούγονται πολλές φωνές από έξω και δεν έχει καν καλοκαιριάσει ακόμα.
Σε πειράζω και σε ενοχλεί.
Έχει πλάκα που σε ενοχλεί.

Ψάχνω τα DVD,γελάμε με τις επιλογές μου.
Η παναγία,η ξύλινη,η συλλεκτική,από απέναντι κοιτάει.Ο Τσιτσίνο στη θέση του στον καναπέ.
Η ζουμπίτσα ως συνήθως δίπλα μου.
Απλώνουμε τα πόδια μας και το φαγητό δε μας αρέσει πολύ.
Εγώ το τρώω όλο.Σε εκνευρίζει λίγο αυτό.

Θέλω να φύγω.Οι κοπελιές από απέναντι πετάνε κέρματα.
Σκέφτομαι να τραβήξει όσο μπορεί.

Ώρα 12.00 το μεσημέρι.Βαριόμαστε.
Λέμε να πάμε για καφέ.Μπορεί στη Μαρία.
Κερδίζεις στο τάβλι και εκνευρίζομαι.
Είμαι λίγο ανταγωνιστικός.

Δεν ξέρουμε τι θα κάνουμε μετά και αναρωτιόμαστε.
Νιώθουμε σπίτι μας.

Ώρα 0.00 το βράδυ.Με παίρνεις τηλέφωνο εκνευρισμένος.
Δε θες να είμαι κομμάτι της παρελθούσας ζωής σου.
Καλά λόγια ελάχιστα.Κι από τους δύο.
Είσαι κουρασμένος και βρώμικος και η λύση είναι αυτή.

Πρέπει να μην υπάρχω,να μην υπήρξα ποτέ.
Ποτέ δε μου είχαν δώσει τέτοια εντολή.
Πως μιλάς με τόσο μίσος,με τόση οργή.
Εντυπωσιάζομαι που κι εγώ πλέον μιλάω έτσι.

Πως γίνεται να είμαι ο έρωτας της ζωής σου και να μιλάς έτσι.
Ευτυχώς που δεν κρατούσες μαχαίρι.
Κι όμως είμαστε οι ίδιοι που κάποτε αλλάξαμε πυτζάμες
και πήγαμε για καφέ
και με κέρδισες στο τάβλι
και ορκίστηκες να μην ξαναπαίξεις μαζί μου
και σου έφτιαξα τη σάλτσα στα μακαρόνια
και κάθισα σπίτι σου με τις ώρες και τις μέρες και τα χρόνια.

Δυστυχώς δεν ήθελα και σε αυτό το σημείο να ακούω για άλλη μια φορά την Leeona Lewis να μου τραγουδάει Bleeding Love στο ραδιόφωνο.
Κάτι πρωτότυπο.
Σαν background θα έπρεπε να παίζει τουλάχιστον η φιλαρμονική της Βιέννης.
Η' έστω κάτι καινούριο.
Οι ελληνικοί ραδιοφωνικοί σταθμοι πάσχουν πολύ και κάποιος πρέπει να τους αλλάξει.

Back

Κάτι η μανία που έχω να κάνω απολογισμούς,
κάτι ο απολογισμός που προκαλεί η άφιξη του καλοκαιριού,
κάτι που χαλάρωσε ευτυχώς η δουλειά,
άρχισα πάλι το αναμάσημα του παρελθόντος.
Σίγουρα πολλά θα τα αναθεωρήσω.Μερικά όμως είναι σίγουρα.

-Κατάλαβα και ξέρω πόσο με αγαπάνε οι φίλοι μου πλέον
-Μάλλον μπορώ να κάνω κι άλλους,δεν έχω μεγαλώσει τόσο
-Ο στρατός δεν ήταν τόσο δύσκολη υπόθεση
-Είμαι ικανός να κάνω σχέση(αλλά δεν έχω καταλάβει αν είμαι ικανός να την κρατήσω)
-Καμιά φορά υπολειτουργώ πλήρως εγκεφαλικά,αλλά το εχω δεχτεί
-Χρειάζομαι ένα ταξίδι
-Μπορώ να νιώσω και καλά με τον εαυτό μου,με συνήθισα
-Κάνω εύκολα μαλακίες που θα μετανιώσω
-Μ'αρέσει που δουλεύω,γιατί χρειάζομαι ανεξαρτησία
-Αγχώνομαι εύκολα
-Στενοχωριέμαι ακόμα πιο εύκολα
-Δεν το δείχνω ποτέ
-Ακόμα και μια πολύ δύσκολη σχέση μπορεί να σου μάθει τα πιο όμορφα πράγματα
-Ευχαριστώ όσους δεν πιστεύουν σε μένα,γιατί για αυτούς αγωνίζομαι
-Ευχαριστώ όσους πιστεύουν σε μένα,γιατί αλλιώς δε θα μπορούσα να αγωνιστώ
-Ευχαριστώ τον Μπουπ που τελικα υπήρξε και ίσως υπάρξει στη ζωή μου
-Δε μαθαίνω εύκολα
-Είμαι πραγματικά αγύριστο κεφάλι.


Υγ.Ένα μυαλό χειμώνα-καλοκαίρι,ξέρετε πόση ώρα μου πήρε να καταλάβω αυτό με τις τρεις-τέσσερις προτάσεις για αλήθεια κλπ,όταν τα διάβαζα??Δεν καταλάβαινα τί είχε παιχτεί. Τσάμπα,μανούλα μου τα IQ τεστ,που με έδειχναν έξυπνο. Αλλά το είπα...Καμιά (έως πολλές) φορά υπολειτουργώ...ή δε λειτουργώ και καθόλου.